حکمت 251تلخى ها و شیرینى هاى دنیا و آخرت (اخلاقى، اعتقادى)
و درود خدا بر او ، فرمود: تلخکامى دنیا، شیرینى آخرت، و شیرینى دنیاى حرام، تلخى آخرت است.
حکمت 250خداشناسى در حوادث روزگار (اعتقادى)
و درود خدا بر او ، فرمود : خدا را از سْست شدن اراده هاى قوى ، گشوده شدن گره هاى دشوار ، و درهم شکسته شدن تصمیم ها ، شناختم.
حکمت 249بهترین عمل ها(اخلاقى، تربیتى)
و درود خدا بر او ، فرمود : بهترین کارها آن است که با ناخشنودى در انجام آن بکوشی.
حکمت 248تقویت خوش بینى ها(اخلاقى، اجتماعى)
و درود خدا بر او ، فرمود : چون کسى به تو گمان نیک بْرد ، خوشبینى او را تصدیق کن.
حکمت 247ره آورد سخاوت (اقتصادى، اجتماعى)
و درود خدا بر او ، فرمود : بخشش بیش از خویشاوندى محبت مى آورد
حکمت 245کاستى قدرت و کنترل شهوت (اخلاقى، علمى)
و درود خدا بر او ، فرمود : هنگامى که توانایى فزونى یابد، شهوت کاستى گیرد.
حکمت 244مسئولیت نعمت هاى الهى(اعتقادى،اجتماعى)
و درود خدا بر او ، فرمود : خدا را در هر نعمتى حقّى است، هر کس آن را بپردازد ، فزونى یابد، و آن کس که نپردازد و کوتاهى کند، در خطر نابودى قرار گیرد.
حکمت 243روش صحیح پاسخگویى(علمى)
و درود خدا بر او ، فرمود : هر گاه پاسخ ها همانند و زیاد شد ، پاسخ درست پنهان گردد.
حکمت 242ارزش ترس از خداوند(اخلاقى، اعتقادى)
و درود خدا بر او ، فرمود : از خدا بترس هر چند اندک ؛ و میان خود و خدا پرده اى قرار ده هر چند نازک!.
حکمت 241آیندة دردناک ستمکاران (سیاسى)
و درود خدا بر او ، فرمود : روزى که ستمدیده از ستمکار انتقام کشد، سخت تر از روزى است که ستمکار بر او ستم روا مى داشت.
حکمت 240غضب و ویرانى(اخلاقى، سیاسى)
و درود خدا بر او ، فرمود : سنگ غضبى در بناى خانه، مایة ویران شدن آن است.
(این سخن از رسول خدا نقل شده است، و اینکه سخن پیامبر (ص) و على [علیه السلام] شبیه یکدیگرند جاى شگفتى نیست براى اینکه هر دو از یک جا سرچشمه گرفته و در دو ظرف ریخته شده است).
حکمت 239زشتى سْستى و سخن چینى(اخلاقى، اجتماعى)
و درود خدا بر او ، فرمود : هر کس تن به سستى دهد ، حقوق را پایمال کند ، و هر کس سخن چین را پیروى کند دوستى را به نابودى کشاند.
حکمت 238مشکلات تشکیل خانواده(اخلاقى، اجتماعى)
و درود خدا بر او ، فرمود : زن و زندگى همه اش زحمت و دردسر است و زحمت بارتر اینکه چاره اى جز بودن با او نیست.
حکمت 237اقسام عبادت(عبادی، معنوى)
و درود خدا بر او ، فرمود : گروهى خدا را به امید بخشش پرستش کردند، که این پرستش بازرگانان است، و گروهى او را از روى ترس عبادت کردند که این عبادت بردگان است، و گروهى خدا را از روى سپاسگذارى پرستیندند و این پرستش آزادگان است.
حکمت 236زشتى دنیاى حرام(اخلاقى، اعتقادى)
و درود خدا بر او ، فرمود: به خدا سوگند ! این دنیاى شما که به انواع حرام آلوده است ، در دیدة من از استخوان خوکى که در دست بیمارى جذامى باشد، پست تر است!.
حکمت 235نشانة خردمندى(اخلاقى)
و درود خدا بر او ، فرمود : (به امام گفتند، عاقل را به ما بشناسان ، پاسخ داد:) خردمند آن است که هر چیزى را در جاى خود مى نهد. (گفتند پس جاهل را تعریف کن فرمود) با معرفى خردمند، جاهل را نیز شناساندم . (یعنى جاهل کسى که هر چیزى را در جاى خود نمى گذارد ، بنابراین با ترک معرفى مجدد جاهل را شناساند)
حکمت 234 تفاوت اخلاقى مردان و زنان (اخلاقى، علمى)
و درود خدا بر او ، فرمود : برخى از نیکوترین خلق و خوى زنان، زشت ترین اخلاقى مردان است، مانند تکبر ، ترس ، بخل : هرگاه زنى متکبر باشد، بیگانه را به حریم خود راه نمى دهد ، و اگر بخیل باشد اموال خود و شوهرش را حفظ مى کند، و چون ترسان باشد از هر چیزى که به آبروى او زیان رساند فاصله مى گیرد.
حکمت 233پرهیز از آغاز گرى در مبارزه(اخلاقى،اجتماعى، سیاسى)
و درود خدا بر او ، فرمود : (به فرزندش امام مجتبى (ع) فرمود) کسى را به پیکار دعوت نکن ، اما اگر تو را دعوت به نبرد خواندند بپذیر، زیرا آغازگر پیکار تجاوزکار شکست خورده است.
حکمت 232ره آورد إنفاق(اخلاقى، اقتصادى)
و درود خدا بر او ، فرمود: آن کس که با دست کوتاه ببخشد، از دستى بلند پاداش گیرد.
مى گویم: (معنى سخن این است که آنچه انسان از اموال خود در راه خیر و نیکى انفاق مى کند، هر چند کم باشد، خداوند پاداش او را بسیار مى دهد، و منظور از "دو دست" در اینجا دو نعمت است که امام [علیه السلام] بین نعمت پروردگار ، و نعمت از ناحیه انسان، را با کوتاهى و بلندى فرق گذاشته است که نعمت و بخشش از ناحیه بنده را کوتاه ، و از ناحیه خداوند را بلند قرار داده است ، بدان جهت که نعمت خدا همیشگى و چند برابر نعمت مخلوق است، چرا که نعمت خداوند اصل و اساس تمام نعمت ها است، بنابراین تمام نعمت ها به نعمت هاى خدا باز مى گردد، و از آن سرچشمه مى گیرد).
حکمت 230راه به دست آوردن روزى(اقتصادى)
و درود خدا بر او ، فرمود : با آن کس که روزى به او روى آورده شراکت کنید که او توانگرى را سزاوار تر، و روى آمدن روزگار خویش را شایسته تر است.
حکمت 229ارزش قناعت و خوش خُلقى(اخلاقى، اقتصادى)
و درود خدا بر او ، فرمود : آدمى را قناعت براى دولتمندى ، و خوش خلقى براى فراوانى نعمت ها کافى است .( از امام سؤال شد تفسیر آیه ، فَلْنُحْیَینه حیاة طیّبة چیست؟ فرمود) آن زندگى با قناعت است .
حکمت 228ارزش ها و ضد ارزش ها(اخلاقى، اجتماعى)
و درود خدا بر او ، فرمود : کسى که از دنیا اندوهناک مى باشد، از قضاء الهى خشمناک است، و آن کس که از مصیبت وارد شده شِکْوه کند از خدا شکایت کرده، و کسى که نزد توانگرى رفته و به خاطر سرمایه اش برابر او فروتنى کند ، دو سوم دین خود را از دست داده است، و آن کس که قرآن بخواند و وارد آتش جهنم شود حتماً از کسانى است که آیات الهى را بازیچه قرار داده است ، و آن کس که قلب او با دنیا پرستى پیوند خورد، همواره جانش گرفتار سه مشکل است، اندوهى رها نشدنى ، و آرزوئى نایافتنی.
حکمت 227ارکان ایمان(اعتقادى، معنوى)
و درود خدا بر او ، فرمود : (در مورد ایمان پرسیدند).
جواب: ایمان، بر شناخت با قلب، اقرار با زبان عمل با اعظاء و جوارح استوار است.
حکمت 226طمع ورزى و خوارى(اخلاقى، اجتماعى)
و درود خدا بر او ، فرمود : طمعکار همواره زبون و خوار است.
حکمت 225حسادت و بیماری(اخلاقى، بهداشتى)
درود خدا بر او ، فرمود : شگفتا که حسودان از سلامتى خود غافل مانده اند!
حکمت 223حیاء و عیب پوشى(اخلاقى، اجتماعى)
و درود خدا بر او ، فرمود : آن کس که لباس حیاء بپوشد، کسى عیب او را نبیند.
حکمت 222بى توجهى به بدى بدکاران(اخلاقى، اجتماعى)
و درود خدا بر او ، فرمود : خود را به بى خبرى نمایاندن از بهترین کارهاى بزرگواران است.
حکمت 221آینده دردناک ستمکاران (اخلاقى، سیاسى)
و درود خدا بر او ، فرمود : بدترین توشه براى قیامت ، ستم بر بندگان است.
حکمت 220عدالت در قضاوت(اخلاقى، قضایى)
و درود خدا بر او ، فرمود : داوریِ با گمان بر افراد مورد اطمینان ، دور از عدالت است.
امام صادق علیه السلام :
شایسته نیست مؤمن در مجلسى بنشیند که در آن گناه مى شود و او توانایى تغییر دادن آن را ندارد.
امام علی علیه السلام :
اجـر مـجاهد شهید در راه خدا بیشتر از کسى نیست که قدرت بر گناه دارد اما خویشتندارى مى کند. گویى که انسان پاکدامن، فرشته اى است از فرشتگان!
بد نیست فقط اراده کنین برای پاک کردن خودتون از رذایل اخلاقی ، نتیجه اش آرامش و خوشبختی در دنیا و پس از مرگ هست .
رسول خدا صلی الله علیه و آله :
از لغزشهاى خطاکاران، درگذرید که خداوند در عوض آن، شما را از پیشامدهاى ناگوار، حفظ خواهد کرد.
پیامبر خدا صلى الله علیه و آله :
در پیشگاه خداوند تعالى، نشستن مرد در کنار همسر خود، از اعتکاف در مسجد من، محبوبتر است.
موفق باشید ...
حکمت 219آرزوها آفت اندیشه (اخلاقى
و درود خدا بر او ، فرمود : قربانگاه اندیشه ها ، زیر برق آرزوهاست.
حکمت 220عدالت در قضاوت(اخلاقى، قضایى
و درود خدا بر او ، فرمود : داوریِ با گمان بر افراد مورد اطمینان ، دور از عدالت است.
حکمت 218حسادت ، آفت دوستى(اخلاقى، اجتماعى)
و درود خدا بر او ، فرمود : حسادت بر دوست، از آفات دوستى است.
حکمت 217دگرگونى روزگار و شناخت انسان ها (اخلاقى، علمى)
و درود خدا بر او ، فرمود : در دگرگونى روزگار، گوهر شخصیت مردان شناخته مى شود.
حکمت 216قدرت و تجاوز کارى(اخلاقى، سیاسى)
و درود خدا بر او ، فرمود : کسى که به نوایى رسید تجاوز کار شد.
حکمت 215اختلاف، آفت اندیشه(اخلاقى، سیاسى)
و درود خدا بر او ، فرمود : اختلاف نابود کنندة اندیشه است.
حکمت 214نرمخویى و کامیابى(اخلاقى، علمى)
و درود خدا بر او ، فرمود : کسى که درخت شخصیت او نرم و بى عیب باشد، شاخ و برگش فراوان است.
حکمت 213تحمل مشکلات و خشنودى (اخلاقى، تربیتى)
و درود خدا بر او، فرمود : چشم را از سختیِ خوار و خاشاک و رنج ها فروبند تا همواره خشنود باشی.
حکمت 212خود پسندى آفت عقل (اخلاقى)
و درود خدا بر او، فرمود : خود پسندى یکى از حسودان عقل است.
حکمت 211ارزش هاى اخلاقى (اخلاقى،اجتماعى،اقتصادى
و درود خدا بر او ، فرمود: بخشندگى ، نگاهدارندة آبروست ، و شکیبایى با مصیبت هاى شب و روز و آن کس که با رأى خود احساس بى نیازى کند به کام خطرها افتد ، شکیبایى با مصیبت هاى شب و روز پیکار کند ، و بى تابی، زمان را در نابودى انسان یارى دهد ، و برترین بى نیازى ترک آروزهاست، و چه بسا عقل که اسیر فرمانروایى هوس است؛ حفظ و به کار گیرى تجربه رمز پیروزى است، و دوستى نوعى خویشاوندى به دست آمده است ، و به آن کس که به ستوده آمده و توان تحمل ندارد اعتماد نکن.
حکمت 210الگوهاى پرهیزکارى(اخلاقى، تربیتى)
و درود خدا بر او ، فرمود : از خدا بترسید ، ترسیدن انسان وارسته اى که دامن به کمر زده و خود را آماده کرده ، و در بهره بردن از فرصت ها کوشیده ، و هراسان در اطاعت خدا تلاش کرده ، و در دنیاى زودگذر ، و پایان زندگى و عاقبت کار، به درستى اندیشیده است!.