رهگذر راه نور

در قرآن مجید خداوند بار ها گفته است که اگر متقی و پر هیزکار شوید در های برکت از آسمان و زمین به روی شما گشوده خواهد شد.

رهگذر راه نور

در قرآن مجید خداوند بار ها گفته است که اگر متقی و پر هیزکار شوید در های برکت از آسمان و زمین به روی شما گشوده خواهد شد.

سر نهفته در سجده

سجده بزرگترین مراتب خضوع و نیکوترین درجات خشوع است ، و اعلا مواقع تضرع و زارى و سزاوارترین مراتب طلب اجابت و مستوجب شدن نیل به قرب الیه ، و تلقى نمودن به انواع رحمت و معاطفت کرم او سبحانه مى باشد. چنانچه آگاهانیده است خدا بر این معنى در کتاب کریم ، پیغمبر خود را (صلى الله علیه وآله ) که فرموده : و اسجد و اقترب امر فرموده به سجده کردن و وعده داده بر این سجده کردن ، درک مقام قرب را.


چون ارده سجده کردى ، در دل خود در آور عظمت خداى را زیاده بر آنچه در رکوع درآوردى . و تکبیر بگو در حالتى که بلند کرده باشى دستهایت را در حال ایستادن و بیفت به سجده ، و بگذار عزیزترین اعضایت را که آن صورت است ، بر ذلیل ترین چیزى که آن خاک است . اگر ممکن باشد چنان کن که حایلى نباشد میانه خاک و صورت تو، پس سجده کن بر زمین ، بدرستى که این نزدیکتر است به خشوع ، و دلالت کننده تر است بر مذلت و خضوع ، و این است سر آنچه وارد شده است در شریعت ، از منع سجده به ماءکول و ملبوس از جهت آن که اینها متاع زندگانى دنیاى فانى مى باشند و کسانى که مغرور شده اند به نیاى فانى و اعتماد کرده اند به طلا و سایر زینتهاى آن ، و آرام دل خود ساخته اند آنها را، لاجرم مى سپارد غرور و فریب دنیا، ایشان را به محلهاى هلاک . همانطور که سیدالساجدین در مناجات خمسة عشر در مناجات زاهدین ، دنیا را اینچنین تعریف فرموده اند: المهلکة طلابها دنیا هلاک کننده جوینده خود است پس چون پست کردى نفس خود را در آن موضع و گردانیدى فرع را به سوى اصل خویش ، چه آنکه اصل تو از خاک بوده و به سوى آن نیز بازگشت خواهى کرد و دیگر بار از آن بیرون مى آئى . بیاور بخاطر، خود، روز پاداش و حشر و نشر را، این است علت تکرار سجده ، چنانچه ناطق است قول الهى بر آن : و منها خلقناکم و فیها نعیدکم و منها نخرجکم تارة اخرى سوره طه آیه 55ما شما را در بدو امر، از خاک آفریدیم و به خاک نیز شما را خواهیم برگردانید و از خاک دیگر بار شما را بیرون مى آوریم .


در حالت سجده تجدید کن عظمت و جلالت خداوند متعال را و بگو: سبحان ربى الاعلى و بحمده تنزیه و مبرا مى کنم پروردگار بزرگوار خود را با اظهار سپاس او و مؤکد گردان آن را به تکرار، به جهت آنکه یکبار گفتن اثرش در دل ضعیف است پس وقتى که مکرر گردانى باعث زیادتى ثبوت ذکر مى شود در قلب . چون اثر رقت قلب ظاهر شد، تصدیق کن در دلت به رحمت پروردگار خود، بدرستى که رحمت او هر آینه بر اذلاء و ضعفا است ، نه بر متکبران و خود خواهان و خود پسندان .


 پس بردار سرت را در حالتى مرتکب تکبیر گفتن باشى ، و سؤ ال کننده باشى از پروردگار خود حاجت خو را، و طلب مغفرت کننده از گناهانت بعد از آن موکد گردان فروتنى را به تکرار سجده ، و اعاده کن آن را به سجده ثانیه ، و به زیاد کردن ذکر آن ، زیرا که تکرار آن موجب زیادتى قرب است ، و به تکرار آن موکد مى گردد سوانح الهیه و ظاهر مى شود لوامع غیبیه او، هرگاه بیندازى خود را با صورت خود به خاک ، در کمال لذت و فروتنى .


حضرت صادق (علیه السلام ) فرمود: خسروا الله من اتى بحقیقة السجود، و لو کان فى العمر مرة واحدة و ما افلح من خلا بربه فى ذلک الحال شبیها بمخادع نفسه ، غافلا لاهیا عما عدالله للساجدین من انس العاجل ، و راحة الاجل ، و لا بعد عن الله ابدا من احسن تقربه فى السجود، و لا قرب الیه ابدا من اساء ادبه ، وضیع حرمته بتعلق قلبه بسواه فى حال سجوده زیان نبرده است به خدا قسم ، کسى که از روى حقیقت سجده بیاورد، اگر چه در عمر خود یک مرتبه باشد، و رستگار نخواهد شد کسى که خلوت کند با خداى خود در آن حال ، مثل کسى که بخواهد خود را فریب دهد به طورى که غافل و بى خبر باشد از آنچه خداوند متعال براى سجده کنندگان مهیا فرموده ، از قبیل انس در آن حال و راحتى هنگام مردن و در دار آخرت و دور نخواهد بود از خدا هرگز آن کسى که نیکو کند تقرب خود را به خداى خود در حال سجده ، و نزدیک نخواهد شد به خدا هرگز آن کسى که زشت کند ادب خود را در حال سجده و ضایع کند حرمت آن را به طورى که مشغول سازد دل خود را به کار دیگر در حالت سجده خود.


پس سجده کن از روى تواضع و ذلت براى خداى تعالى ، مثل سجده کسى که مى داند که خلق کرده شده است از خاکى که پا مى گذارند خلق بر آن ، و آفریده شده است از نطفه اى که استکراه مى نماید از آن همه کس . پس کسى که نزدیک شد به خدا، دور مى شود از غیر خدا، آیا نمى بینى در ظاهر که درست و بجا آورده نمى شود سجود، مگر به پنهان شدن از همه چیزها و پوشیده شدن از هرچه چشم ببیند آن را پس همچنین است امر باطنى سجود، پس کسى که متعلق باشد دلش در نماز به چیزى غیر از خدا، او نزدیک خواهد بود به آن چیز و دور خواهد بود از حقیقت آنچه اراده کرده است خدا از او در نمازش چون فرموده است خداى تعالى : ما جعل الله لرجل من قلبین فى جوفه سوره احزاب آیه 4 خدا در درون و باطن یک نفر، دو دل قرار نداده است .


و فرمود رسول خدا (صلى الله علیه وآله ) قال الله تعالى : لا اطلع على قلب عند فاعلم فیه حب الاخلاص لطاعتى لوجهى ، و ابتغاء مرضاتى ، الا تولیت تقویمه و سیاسته و من اشتغل بغیرى فهو من المستهزئین بنفسه ، و مکتوب فى دیوان الخاسرین فرموده است خداى تعالى : مطلع نمى شوم بر دل بنده اى آنگاه که بدانم در دلش دوستى اخلاص براى فرمان من باشد و بخواهد خشنودى مرا بدست بیاورد مگر آنکه کارش را راست مى آورم و سیاست و حفظ امور او را متصدى مى شوم و کسى که مشغول باشد به غیر من ، همانا او خودش را مسخره و استهزاء کرده و نوشته شود نام او در دیوان زیانکاران .


موفق باشید ... 

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد