عاشورا تجلی کامل لطف خداوند به امام حسین(ع) است...

از عصر عاشورا جنبه ربوبیت و لطف خدایی به امام حسین(ع) داده شد که تجلی کامل خداوند بود، امام حسین(ع) حتی حاضر شد بدن مبارکش زیر سم اسبها پایمال شود.  

بقیه در ادامه مطلب...

اگر کسی خود را بشناسد درماندگی خود را درک می کند، ماهر چه داریم لطف و رحمت اوست، ما عدمهایی هستیم و او وجود مطلق.
 

اگر کسی حقیقت خود را دریابد که فقر و هیچ محض است، بی نهایت اظهار عبودیت به خداوند متعال می کند.
 

 امام حسین(ع) فنا در بندگی خدا بود و هر چه داشت به خدا تقدیم کرد و خداوند نیز عزت و عنایت و بزرگی به او مرحمت کرد.
 

 با وجود تمامی فشارها باز این همه فرعونها و نمرودها ادعای خدایی کردند، اما خداوند مرض و موت و فقر را برای انسان آفرید تا سرکشی نکند.
 

ما اگر خدای واقعی را صدا بزنیم و ببینیم معصیت نمی کنیم، گاهی خودمان حجابی بین خود و خدا ایجاد کرده ایم.
 

 موفق باشید...