۱۰ اشتباه پدران در تربیت کودکان...

 اگر یکی از فرزندانم مادرش را اذیت کند می توانم به سرعت خودم را به خانه برسانم و او را تنبیه کنم.

من هرگز دوست ندارم فرزندانم نسبت به مادرشان بی احترامی کنند. 

هدف اصلی پدران باید اصلاح رفتار فرزندشان باشد. آنها باید کاری کنند که کودکان به قوانین خانوادگی احترام بگذارند و مسئولیت اقدامات خود را بپذیرند، البته برخی از پدران در تنبیه فرزندشان شیوه درستی به کار نمی برند و دچار اشتباهاتی می شوند که در زیر می آید: 

1- از کوره در رفتنهرچند کودکان گاهی ما را دیوانه می کنند ولی ما نباید در زمان عصبانیت اقدامی کنیم. با بلند کردن صدا، دشنام دادن یا از کوره در رفتن به کودکان یاد می دهیم که فریاد کشیدن، خشم و خشونت پذیرفتنی است. زمانی که خشم وجودتان را فرامی گیرد چند دقیقه استراحت کنید تا آرامش خود را به دست آورید. اگر با آرامش ولی قاطعانه با فرزندتان حرف بزنید نتیجه بهتری خواهید گرفت.  

2-تنبیه بدنیکتک زدن کودکان تأثیر مثبتی ندارد و به آنها می آموزد که برای مقابله با مشکلات از نیروی بدنی استفاده کنند. اگر قصد تنبیه بدنی کودک تان را دارید چند دقیقه دست نگه دارید. در ضمن توصیه می شود مهارت های تنبیهی مؤثر را یاد بگیرید. یادتان باشد شما درواقع یک آموزگار هستید نه یک مأمور اجرا!  

3- عدم ثباتبسیاری از پدران در تربیت فرزند خود ثبات لازم را ندارند. گاهی لازم است در زمان های مختلف در مقابل یک رفتار مشابه واکنش های متفاوتی نشان دهند. وضع قوانین و مشخص کردن تبعات نادیده گرفتن آنها ضروری است. اگر یک بار در مقابل دشنام دادن کودک تان بخندید ولی دفعه بعد او را سرزنش کنید گیج می شود و نمی داند باید چه کار کند، داشتن ثبات در تربیت فرزند بهترین راه برای آموختن راه درست به اوست.  

4- رشوه دادناگر به فرزند خود قول دهید درصورت اصلاح رفتارش پاداش دریافت خواهدکرد درواقع این پیام را برای او می فرستید که تنها زمانی پاداش می گیرد که در ابتدا اشتباهی از او سر زده باشد و سپس به اصلاح رفتارش بپردازد. درصورتی که شما می خواهید او از همان ابتدا رفتار درستی داشته باشد.  

5- عواقب غیرمرتبط با عملاگر کودکان نتایج طبیعی رفتار خود را ببینند نتیجه بهتری می گیرید. به عنوان مثال اگر فرزندتان دیرتر از وقت تعیین شده به خانه برگشت دفعه بعد باید زودتر به خانه برگردد. او درصورت نقض قوانین باید اعتماد شما را مجدداً جلب کند. 

پسر آقای «الف» هر زمان که عصبانی می شد در اتاق را سوراخ می کرد ولی وقتی مجبور شد برای تعویض آن از پس انداز خود استفاده کند در رفتار خود تجدیدنظر کرد. مجازات باید با «جرم» همخوانی داشته باشد در غیر این صورت موثر نخواهد بود.  

6- مخالفت با نظر همسراتفاق نظر پدر و مادر در تربیت فرزند ضروری است به عنوان مثال اگر کودک از ترس تنبیه شدن توسط پدر، به دامن مادرش پناه ببرد اقتدار پدر زیر سؤال می رود. هرگز علنا از روش های تربیتی همسر خود انتقاد نکنید و اگر با او موافق نیستید به طور خصوصی در این مورد با یکدیگر حرف بزنید. یادتان باشد در تربیت کودک باید هم پدر و هم مادر سهیم باشند.  

7- تغییر نقش هافکر نکنید برای تنبیه فرزندتان حتما باید رضایت او را جلب کنید، شما به عنوان والدین مسئولیت تربیت فرزندتان را برعهده دارید و باید حرف آخر را بزنید. با بزرگ تر شدن کودک شما می توانید در مورد دلایل اقدامات خود توضیح دهید ولی در هر صورت تصمیم نهایی با شماست.  

8- احساس گناه مفرطاگر به طور مداوم به فرزندتان جملاتی مثل «من زندگی ام را وقف تو کرده ام ولی تو حتی سفره را هم جمع نمی کنی!» بگویید او همواره احساس گناه می کند و خود را مسئول تمام مشکلات شما می داند. جدا از این کار بپرهیزید و تنها عواقب اقدامات فرزندتان را به او گوشزد کنید.  

9- سخنرانی کردنمراقب باشید در دام سخنرانی کردن نیفتید! اگر فرزند خود را به کناری بکشید و یک سخنرانی طولانی در مورد بایدها و نبایدها ارائه دهید نتیجه ای به جز دلخوری او نمی گیرید. 

بهتر است به جای این کار با او به گفت وگو بپردازید. به عنوان مثال اگر فرزندتان تکالیف خود را به موقع انجام نداده سخنرانی کردن درباره اهمیت درس خواندن ثمری نخواهد داشت. به جای این کار به ریشه یابی مشکل بپردازید و سپس برای حل آن برنامه ریزی کنید.

10- مقایسه کودک با دیگران 

موفق باشید ...