از اتفاقات و حوادث روزگار عبرت بگیریم و غرور را کنار بگذاریم ...

امام صادق علیه السلام درباره فرمایش خداوند متعال هنگامی که لقمان پسرش را موعظه می کرد و می گفت:« ای پسرک من! به خدا شرک نورز، چرا که شرک ستمی بزرگ است»، فرمودند: لقمان به حکمتی چند پسرش را موعظه کرد تا (سپیده صبح) شکافته شد.

در موعظه به پسرش چنین گفت: «ای پسرم! از زمانی که تو به دنیا آمدی پشت به آن کرده ای و رو به آخرت داری، پس خانه ای که به سوی آن می روی به تو نزدیک تر است از خانه ای که از آن دور می شوی. ای پسرم! با دانشمندان همنشینی کن و تنگاتنگ آنان بنشین (ولی) با آنان مجادله نکن، که بازت می دارند و به اندازه لازم از دنیا برگیر و آن را چنان رها نکن که سربار مردم شوی و آن چنان در آن وارد نشو که به آخرتت زیان رساند. روزه ای بگیر که شهوتت را قطع کند و چنان روزه ای نگیر که از نماز بازت بدارد، زیرا، نماز، نزد خدا محبوب تر از روزه است. ای پسرم! دنیا دریایی عمیق است که بسیاری در آن هلاک شده اند، پس کشتی خود را در دنیا، ایمان، بادبان آن را توکل و توشه خود را در آن تقوای الهی قرار ده. پس اگر نجات یافتی، در سایه رحمت خداست و اگر هلاک شدی، به سبب گناهانت خواهد بود. ای پسرم! اگر در کودکی ادب شوی در بزرگی سودش را می بری.

هر که آهنگ ادب کند، به کسب هر چه بیشتر آن همت می گمارد و هر که به آن همت گمارد، خود را برای آموختن آن، به سختی می اندازد و هر که خود را برای آموختن آن به سختی بیندازد، آن را شدیدتر طلب می کند و هر که آن را به شدت طلب کند، به سودش دست یابد، بنابراین، آن را عادت خود قرار ده.

 تو جانشین گذشتگانت هستی و جانشین تو از آن سود خواهد برد و مشتاق به تو امید دارد و ترسان، از قدرت تو می هراسد و بپرهیز از این که در کسب آن (ادب) تنبلی کنی و در پی چیز دیگری بروی. اگر در برابر دنیا شکست خوردی، در برابر آخرت شکست نخور، حال اگر دانش را در جایگاهش نجستی، هر آینه در برابر آخرت نیز شکست خورده ای. در روزها و شب ها و لحظات، برای خودت زمانی را برای جست وجوی دانش قرار ده، زیرا تو برای آن، چیزی ضایع کننده تر از رها کردن آن نمی یابی و درباره آن، با لجوج، بگومگو نکن و با فقیه، مجادله نکن، با ستمگر، همراهی و دوستی نکن و با فاسد پلید و متهم، رفاقت نکن و بر دانشت بیفزای. همان گونه که سکه ات را ذخیره می کنی.

 ای پسرم! از خدا چنان بترس که اگر در روز رستاخیز، نیکی دو جهان را به همراه داشته باشی(باز هم) از عذابش بترسی و چنان به خدا امیدوار باش که اگر در روز رستاخیز گناه دو جهان را به همراه داشته باشی (باز هم) به آمرزش او امیدوار باشی»پسرش به او گفت: ای پدر! چگونه می توانم چنین باشم، در حالی که تنها یک دل دارم؟ لقمان به او گفت: پسرم! اگر دل مومن بیرون آورده شود، دو نور در آن یافت می شود: نوری برای ترس و نوری برای امید که اگر وزن شوند هیچ یک بر دیگری از نظر وزن برتری نخواهند داشت.

 هر کس به خدا ایمان آورد سخن خدا را تصدیق می کند و هر کس سخن خدا را تصدیق کند، امر خدا را به جا می آورد و هر که امر خدا را به جا نیاورد، سخن خدا را تصدیق نکرده است، بخشی از اخلاق بخشی دیگر را تایید می کند. 

پس آن که ایمان راستین به خدا دارد، خالصانه و خیرخواهانه برای خدا کار می کند و آن که خالصانه و خیرخواهانه برای خدا کار کند هر آینه ایمان راستین به خدا دارد و آن که خدا را اطاعت کند، از او می ترسد و آن که از او بترسد دوستش دارد و آن که دوستش داشته باشد، از فرمانش پیروی می کند و آن که از فرمانش پیروی کند، شایسته بهشت و خشنودی او است و آن که از خشنودی خدا پیروی نکند، خشم او را بر خود آسان کرده است، از خشم خدا به خدا پناه می بریم! ای پسرم! به دنیا اتکا نکن و دلت را به آن مشغول نساز زیرا خداوند هیچ چیزی را سست تر از آن نیافریده است، مگر نمی بینی که نعمت دنیا را پاداش فرمانبرداران قرار نداده و گرفتاری آن را کیفر نافرمایان قرار نداده است.

موفق باشید ...