از خدا بترسیم و فرامینش را به سخره نگیریم ...

در قرآن سه نوع قسم خوردن وجود دارد،یک نوع قسم هایی است که خداوند به ذات خود یاد کرده است همچون رب، نوع دیگر قسم به مسائل مهم در نزد خداوند است همچون جان پیامبر (ص)، قیامت و قرآن و نوع سوم سوگند به پدیده های هستی همچون ماه و خورشید و ستارگان، طور سینا یا زمان ها مثل روز و شب است.

این قسم ها علاوه بر آنکه بر موضوعی خاص تاکید می کند مردم را سوق می دهد که در پدیده ها و فوایدشان تفکر کنند.

 البته یکی از رویکردهای سوگند در قرآن ارج نهادن و تعظیم و تکریم برخی موضوعات و اشخاص است همچون سوگندی که خداوند به جان پیامبر (ص) یاد می کند.

این سوگندها تاکیدی است برای تفکر مردم در پدیده های خاص و وادار کردن آنها به اندیشه؛ البته در این میان قرآن سوگندهایی را نیز از گذشتگان نقل می کند مثل سوگند حضرت ابراهیم (ع) یا قسمی که شیطان برای گمراهی فرزندان آدم (ع) یاد کرده است.

علاوه بر سوق دادن مخاطب به اندیشه و تفکر، سوگندهای قرآن گاه برای مطالعه موضوعیت دارد و گاهی برای تاکید بر مطلبی مهم است، به عنوان مثال خداوند در سوره مبارکه صافات پس از یاد کردن سه قسم می فرماید که خدای شما یگانه است این تاکید از آن رو است که در میان اعراب در دوران جاهلیت بت پرستیدن و شریک انگاشتن برای خدا معضلی فراگیر و رایج بود.

یا اینکه خداوند در سوره مبارکه یس قسم یاد می کند به قرآن که پیامبر (ص) از فرستاده شدگان است، این نوع سوگندهای قرآن تاکیدی و برای اثبات مطلبی مهم است چراکه بالاترین تاکید در سخن قسم خوردن است .

خدا را مایه قسم خود قرار ندهید. و اینچنین بندگان را از سوگند دروغ به خدا نهی می کند.

از جمله این احکام آن است که اگر شخصی سوگند به خدا بخورد و آن کار را انجام ندهد، مرتکب فعل حرام شده و باید کفاره بدهد، چراکه سوگند یاد کردن به این شیوه ای که ما به آن عادت کرده ایم و بکار می بریم مورد رضایت قرآن نیست.

اگر فردی سوگند یاد کند و آن را انجام ندهد باید کفاره فعل حرام خود را بدهد، همچون شخصی که اگر نذر خود را ادا نکند دین بر گردن دارد.

موفق باشید ...