خدا را ناظر بر اعمال خود بدانیم ...

عبدالاعلى یکى از شیعیان بوده که در کوفه زندگى مى کرد، مى گوید:

بعضى از دوستان و پیروان امام صادق علیه السلام نامه اى به امام نوشتند و در آن نامه چند مساءله که مورد احتیاج بود 

سؤ ال کردند و به من نیز گفتند تا درباره حق مسلمان بر برادر مسلمانش شفاها از امام سؤ ال کنم .

  وارد مدینه شده ، به محضر امام رسیدم . نامه دوستان را به امام تقدیم کردم و نیز این سؤ ال را نیز مطرح کردم حق مسلمان بر برادر مسلمانش ‍ چیست ؟

حضرت جواب نامه دوستان را داد، ولى به سؤ ال شفاهى من پاسخ نگفت .

هنگامى که خواستم به کوفه برگردم ، براى خداحافظى محضر امام علیه السلام رسیدم .

عرض کردم :یابن رسول الله ! من از شما مطلبى پرسیدم ، پاسخم ندادى .

حضرت فرمود:من عمدا پاسخ نگفتم .

براى چه ؟زیرا مى ترسم حقیقت را بگویم و شما عمل نکنید و کافر شوید.

سپس امام علیه السلام فرمود:

اکنون بدان که از سخت ترین و مهم ترین واجبات خدا بر خلقش سه چیز است :

رعایت عدل و انصاف بین خود و دیگران تا حدى که آنچه براى خود نمى پسندد، براى برادر مؤ منش نپسندد.

دیگر اینکه ، مال خود را از برداران مسلمان مضایقه نکند و با آنان همکارى صمیمانه داشته باشد.

یاد کردن خداست در همه حال . اما منظورم از یاد خدا پیوسته گفتن ((سبحان الله و الحمدلله )) نیست بلکهمقصودم این است که مسلمان باید چنان باشد که هرگاه با کار حرامى مواجه شد، یاد خدا مانع گردد و او را از ارتکاب گناه باز دارد.

موفق باشید ...